Reviews and Comments

Heerlijke vondst bij de Boekwissel op station Utrecht Centraal! Wat een wervelend en humorrijk verhaaltje, ik heb meermaals hardop zitten schuddebuiken tijdens het lezen. Mijn eerste kennismaking met het werk van Hugo Claus smaakt naar meer. Voor nu geef ik dit kleinood door aan de volgende reiziger.

I clearly have my gripes with this cyberpunk novel – as in: it’s not cyberpunk enough for me; and it could have benefited from way less pages, it was at times a slog to read – but I still enjoyed the story. With Gibson’s blessing on the backside of the cover I had high hopes it would be similar to his Neuromancer novels, but this turned out not to be the case. It’s its own thing, which is not necessarily bad, it’s just not stone-home awesome.

Finally got around to finishing this.

Een intrigerend en soepel vertaald sprookje – chapeau dat Cosimo een (overigens fraai vormgegeven) heruitgave aandurfde. Hier kunnen we prima eens een aflevering van Aap Noot Mishima aan wijden, want deze mystieke maar ook gegronde novelle biedt genoeg stof tot nadenken en om over na te praten. Ik kijk alvast reikhalzend uit naar de volgende twee uitgaven die er gaan komen als gevolg van de samenwerking tussen vertaler Jos Vos en Cosimo. Of dat wederom werken van Kyōka Izumi gaan zijn, wie weet?

Yeah naahhh... Ik was er al bang voor, maar helaas blijkt dit zomerse cadeautje van het CPNB nu niet bepaald een visitekaartje om trots op te zijn. Voor het gros zal het heus een prima tussendoortje zijn, maar ik irriteerde me aan de geforceerde (Vlaamse) innerlijke stem, die soms als een volslagen losstaande entiteit de gebeurtenissen becommentarieert. Ook beet ik me stuk op de enorm lange opbouw, waarna het eind, de voorspelbare apotheose, juist in sneltreinvaart afgewikkeld wordt... Ik heb allerlei vraagtekens. Ergens in dit verhaal zit een goede thriller begraven, maar dit was het niet.

tl;dr: Binnenkort bij een StationsBoekwissel bij u in de buurt te vinden.

Uit! Wat een verfrissende leeservaring was dit. Het verhaal zelf is niet bepaald opbeurend, maar vreemd genoeg put ik er een bepaalde ongedefinieerde hoop uit, hoe misplaatst die wellicht ook mag zijn.

Eerlijk gezegd was ik niet bekend met Yoshiharu Tsuge of zijn werk, maar podcastpartner Rens, met wie ik Aap Noot Mishima maak, gooide zijn voorkeuren in ChatGPT en deze titel kwam eruit rollen. Dus mijn verdere commentaar hou ik nog voor me. Komende maand een nieuwe aflevering over deze fascinerende graphic novel!

Weer een sterke vertaling van Maarten Liebregts, eentje die naadloos aansluit op het al eerder uitgegeven Kitchen, ondanks dat er tussen het schrijven van deze twee werken zeker twintig jaar zit. Yoshimoto heeft zich stilistisch verder ontwikkeld als auteur, maar is niet van de voor haar kenmerkende thematiek afgedreven: ook Moshi moshi is een gloedvol boek dat op een volwassen maar soms verrassend lichtvoetige manier met zware thema’s als rouw en verlies omgaat.

De leesclub gisteren in Utrecht (shout-out naar Das Mag en De Utrechtse Boekenbar) had gemakkelijk uren door kunnen, zóveel voer voor discussie gaf deze roman. Maar hé, we moeten nog wel iets te bespreken overhouden...

... want na de zomer pakken we uit met een mooie aflevering van Aap Noot Mishima over deze sfeervolle roman. Vertaler Maarten Liebregts is dan ook weer van de partij, dus stay tuned! 🍧

Een uiterst aangename kennismaking met deze, voor mij althans, onbekende schrijver uit Mexico. Deze bundel vond ik dan ook in de Boekwissel op Utrecht Centraal. Zeer de moeite waard om daar te scharrelen, mocht je het passeren, want je vind er de meest uiteenlopende boeken en tijdschriften. Zo ook deze dunne bundel verhalen, die mijn hart gestolen heeft met de hang naar het mystieke en het sensuele, zonder al te cerebraal of pornografisch te worden. Deze bundel leg ik terug, dus sla binnenkort je slag, zou ik zeggen! 😉

Fraaie dichtbundel met een (nipte) overvloed aan treffende natuurmetaforen en -aforismen. Sterk debuut dat evenwel aan kracht inboet als je het in één zitting leest. Ik ben niet bekend met de Perzisch traditie, waar de parlando schatplichtig aan is aldus de binnenflap, dus wellicht is een dergelijke lezing ook helemaal niet de bedoeling. Eentje om bij tijd en wijle te herlezen.

Beste 1 euro die ik ooit besteed heb. Hoe diep in de ziel kun je kijken in 60 pagina’s? Nooteboom komt akelig dichtbij de bodem. Veel van hem heb ik tot mijn spijt nog niet gelezen, maar aan de hand van deze novelle alleen al, dat in 1982 in de huidige vorm verscheen, zie je zijn meesterschap. Mocht Nooteboom als eerste Nederlander ooit een Nobelprijs voor de Literatuur winnen, dan heeft hij dat dubbel en dwars verdiend. Het is hem – en ons – gegund.

Beetje een onevenwichtige bundel, waarin korte verhalen uit alle fasen van Kawabata’s schrijverschap zijn opgenomen. Of misschien is niet zozeer de bundel onevenwichtig als wel de kwaliteit van enkele van de verhalen. Als deze bundel vol had gestaan met korte verhalen à la De arm (het laatste verhaal in de bundel), dan was dit de beste verhalenbundel ooit, maar helaas. Evengoed is de ontwikkeling van Kawabata zeer goed te volgen in dit boek, en dat helpt een figuur zo groots als Kawabata een beetje te demythologiseren.

Een eenzame lezing die al jaren – honderd jaar? – op zich laat wachten.