A significant drop in quality compared to Hit Parade of Tears, let alone Terminal Boredom. At times, this novel bored me (terminally). The last third of the story was the most rivetting, but even the not wholly convincing. Suzuki did so much more interesting things with her writing. Which reminds me: will the same apply to my own writing?
User Profile
Creatieve 👨🚀 op de 🌙. Auteur van de roman Maanscherf (2020). Maker van literaire podcast Aap Noot Mishima. Werkt aan een dichtbundel.
This link opens in a pop-up window
Laurens van den Broek's books
2025 Reading Goal
37% complete! Laurens van den Broek has read 15 of 40 books.
User Activity
RSS feed Back
Laurens van den Broek reviewed Set My Heart on Fire by Izumi Suzuki
Laurens van den Broek rated Paradise Rot: 4 stars
Review of "Miss Marple's Final Cases" on 'Goodreads'
3 stars
A lovely introduction (for me) into the stories of the legendary Agatha Christie. Perfect for the dark days of Christmas. Wish they were longer, as some of the short stories felt a bit rushed, but I know now what to do: read her novels!
Laurens van den Broek reviewed The suffrage of Elvira by V. S. Naipaul
Laurens van den Broek rated Orange and Other Poems: 3 stars
Laurens van den Broek reviewed Serious concerns by Wendy Cope
Review of 'Serious concerns' on 'Goodreads'
3 stars
Seriously funny, and yet... I struggle to find this collection of poems amazing, with all due respect. There’s quality in spades here, don’t get me wrong, but after a while I found the whole of it to be a bit tepid, or at least my attitude towards it. I don’t know, maybe I’m looking for different things in poetry.
Laurens van den Broek reviewed The Peripheral by William Gibson
Review of 'The Peripheral' on 'Goodreads'
4 stars
Took me a while to finish this, and I don’t know why exactly... It’s well written, exciting, has compelling characters, and it sets up its sequels pretty darn good. And yet it didn’t quite grab me as the Neuromancer-series, or even Burning Chrome. Does that make it a bad book? Absolutely not. But it did kind of convey a sense of wearing out one’s clothes, a tad trope–y, if you like. Maybe it’s just habituation.
Laurens van den Broek reviewed Burning Chrome by William Gibson
Laurens van den Broek reviewed Farewell, My Lovely by Raymond Chandler
Laurens van den Broek reviewed Park life by Shūichi Yoshida
Review of 'Park life' on 'Goodreads'
4 stars
Prijzenbeest Shūichi Yoshida (1968) schreef al meer dan 25 literaire werken, toch hadden we tot vorig jaar nog nooit van deze schrijver gehoord in Nederland. Dankzij uitgeverij Zirimiri Press en vertaler Luk Van Haute kwam daar met Park Life (パーク・ライフ) verandering in, waarmee Yoshida in 2002 de prestigieuze Akutagawaprijs in de wacht sleepte. Elizabeth Koomen schreef in een recensie in Trouw: “Er is een bepaalde gereserveerdheid in de intermenselijke contacten in Park Life. Je kunt die makkelijk als typisch Japans wegzetten, óf je kunt die bewonderen. Want zoekt men eenmaal contact, dan doet dat er ook werkelijk toe. En dat park: stilletjes aan krijgt het zoveel betekenis dat het haast een personage wordt.”
Dat is een bijzondere aan dit boekje. Ik las het in januari en had toen bepaalde bedenkingen bij de ogenschijnlijk doelloosheid van het verhaal, maar vlak voor het opnemen van een nieuwe aflevering van onze …
Prijzenbeest Shūichi Yoshida (1968) schreef al meer dan 25 literaire werken, toch hadden we tot vorig jaar nog nooit van deze schrijver gehoord in Nederland. Dankzij uitgeverij Zirimiri Press en vertaler Luk Van Haute kwam daar met Park Life (パーク・ライフ) verandering in, waarmee Yoshida in 2002 de prestigieuze Akutagawaprijs in de wacht sleepte. Elizabeth Koomen schreef in een recensie in Trouw: “Er is een bepaalde gereserveerdheid in de intermenselijke contacten in Park Life. Je kunt die makkelijk als typisch Japans wegzetten, óf je kunt die bewonderen. Want zoekt men eenmaal contact, dan doet dat er ook werkelijk toe. En dat park: stilletjes aan krijgt het zoveel betekenis dat het haast een personage wordt.”
Dat is een bijzondere aan dit boekje. Ik las het in januari en had toen bepaalde bedenkingen bij de ogenschijnlijk doelloosheid van het verhaal, maar vlak voor het opnemen van een nieuwe aflevering van onze podcast Aap Noot Mishima merkte ik dat ik milder oordeelde en dat het verhaal mij dierbaarder toescheen dan eerst. Hoe dat kan? Door het zien van Perfect Days van Wim Wenders bijvoorbeeld, dat een perfecte aanvulling is – echt, ga het zien! Maar er spreekt nog veel meer voor dit Japanse juweeltje...
Dus betreed het Hibiya-park zelf door naar de 10e aflevering van de podcast Aap Noot Mishima te luisteren, over de prijswinnende korte roman Park Life van Shūichi Yoshida. We zijn in al je favoriete podcast-apps, Spotify én op YouTube te vinden, en ook op Instagram. Leuk als jullie luisteren!
➜ Spotify
➜ Apple Podcasts
➜ YouTube
Review of 'Wie wat bewaart heeft wat' on 'Goodreads'
3 stars
begin van het einde
zo langzaamaan geloof ik niet
dat er nog wat dan ook bestaat
om mij de macht te hergeven
je te boeien zoals eens wel
steeds weer mogelijk bleek te zijn
langzaam zal ik afnokken, geruisloos
stil als/in een goede, dure auto
Uit: Wie wat bewaart heeft wat, p. 45
Laurens van den Broek reviewed Twee zonnen by Maria Barnas
Review of 'Twee zonnen' on 'Goodreads'
3 stars
pp très doux et très expressive
Vlammen woeden rond een toren.
Een zwarte engel met een koffer springt
uit een raam van de 37ste verdieping. Wat neemt hij mee?
Ik speel rêverie op de piano. pp très doux et très
expressive. Maar hoe dat moet.
Ik draai het geluid van de televisie weg.
De zwarte engel springt nog eens dood
en ik zoek een reden om te leven die ik werkelijk geloof.
Maar jij zou het ook zien als je mijn ogen sloot:
het is donker in mijn hoofd.
Er zakt hier een toren in elkaar
en alles is zacht en expressief
als een van een vingertop
geblazen wimperhaar.
Uit: Het moest maar eens gaan sneeuwen, p. 18