User Profile

Laurens van den Broek

maanbasis@bookwyrm.social

Joined 4 months, 1 week ago

Creatieve 👨‍🚀 op de 🌙. Auteur van de roman Maanscherf (2020). Maker van literaire podcast Aap Noot Mishima. Werkt aan een dichtbundel.

This link opens in a pop-up window

2025 Reading Goal

37% complete! Laurens van den Broek has read 15 of 40 books.

Izumi Suzuki: Set My Heart on Fire (2024, Verso Books)

Review of 'Set My Heart on Fire' on 'Goodreads'

A significant drop in quality compared to Hit Parade of Tears, let alone Terminal Boredom. At times, this novel bored me (terminally). The last third of the story was the most rivetting, but even the not wholly convincing. Suzuki did so much more interesting things with her writing. Which reminds me: will the same apply to my own writing?

Review of "Miss Marple's Final Cases" on 'Goodreads'

A lovely introduction (for me) into the stories of the legendary Agatha Christie. Perfect for the dark days of Christmas. Wish they were longer, as some of the short stories felt a bit rushed, but I know now what to do: read her novels!

Wendy Cope: Serious concerns (1992, Faber and Faber)

Review of 'Serious concerns' on 'Goodreads'

Seriously funny, and yet... I struggle to find this collection of poems amazing, with all due respect. There’s quality in spades here, don’t get me wrong, but after a while I found the whole of it to be a bit tepid, or at least my attitude towards it. I don’t know, maybe I’m looking for different things in poetry.

William Gibson, William F. Gibson (duplicate): The Peripheral (Paperback, 2015, Penguin Books, Limited)

Depending on her veteran brother's benefits in a city where jobs outside the drug trade …

Review of 'The Peripheral' on 'Goodreads'

Took me a while to finish this, and I don’t know why exactly... It’s well written, exciting, has compelling characters, and it sets up its sequels pretty darn good. And yet it didn’t quite grab me as the Neuromancer-series, or even Burning Chrome. Does that make it a bad book? Absolutely not. But it did kind of convey a sense of wearing out one’s clothes, a tad trope–y, if you like. Maybe it’s just habituation.

Shūichi Yoshida: Park life (Paperback, Nederlands language, 2023, Zirimiri Press)

Hibiya-park is een oase van rust in het midden van Tokio. Daar komen dagelijks de …

Review of 'Park life' on 'Goodreads'

Prijzenbeest Shūichi Yoshida (1968) schreef al meer dan 25 literaire werken, toch hadden we tot vorig jaar nog nooit van deze schrijver gehoord in Nederland. Dankzij uitgeverij Zirimiri Press en vertaler Luk Van Haute kwam daar met Park Life (パーク・ライフ) verandering in, waarmee Yoshida in 2002 de prestigieuze Akutagawaprijs in de wacht sleepte. Elizabeth Koomen schreef in een recensie in Trouw: “Er is een bepaalde gereserveerdheid in de intermenselijke contacten in Park Life. Je kunt die makkelijk als typisch Japans wegzetten, óf je kunt die bewonderen. Want zoekt men eenmaal contact, dan doet dat er ook werkelijk toe. En dat park: stilletjes aan krijgt het zoveel betekenis dat het haast een personage wordt.”

Dat is een bijzondere aan dit boekje. Ik las het in januari en had toen bepaalde bedenkingen bij de ogenschijnlijk doelloosheid van het verhaal, maar vlak voor het opnemen van een nieuwe aflevering van onze …

Review of 'Wie wat bewaart heeft wat' on 'Goodreads'

begin van het einde

zo langzaamaan geloof ik niet
dat er nog wat dan ook bestaat
om mij de macht te hergeven
je te boeien zoals eens wel
steeds weer mogelijk bleek te zijn

langzaam zal ik afnokken, geruisloos
stil als/in een goede, dure auto

Uit: Wie wat bewaart heeft wat, p. 45

Review of 'Twee zonnen' on 'Goodreads'

pp très doux et très expressive

Vlammen woeden rond een toren.
Een zwarte engel met een koffer springt
uit een raam van de 37ste verdieping. Wat neemt hij mee?

Ik speel rêverie op de piano. pp très doux et très
expressive
. Maar hoe dat moet.
Ik draai het geluid van de televisie weg.

De zwarte engel springt nog eens dood
en ik zoek een reden om te leven die ik werkelijk geloof.
Maar jij zou het ook zien als je mijn ogen sloot:
het is donker in mijn hoofd.

Er zakt hier een toren in elkaar
en alles is zacht en expressief
als een van een vingertop
geblazen wimperhaar.

Uit: Het moest maar eens gaan sneeuwen, p. 18