Paperback, 160 pages
French, English language
Published Nov. 8, 1965 by Prentice-Hall.
La Chute, a brief, controversial, and profound novel, was the summit of Camus' career as a great literary artist, master of a precise and luminous style, a writer who tells an absorbing story and illuminates "the problems of the human conscience in our time."
This edition of Camus' last novel brings to intermediate French classes and unabridged twentieth century classic. It includes notes, exercises, questionnaires, and vocabulary. The questionnaires are particularly useful for class discussion in French Composition; topics at the end of each section may be used for practice in idiomatic expression of the written language. For expansion and enrichment of vocabulary; special exercises focus attention on the key words of Camus' text and on words essential to further reading in French literature. (back cover)
Jag inser att jag aldrig kommer att finna det jag fann i Främlingen i tonåren, men Camus kommer för alltid att vara i mitt hjärta.
Na [b:De pest|50876556|De pest|Albert Camus|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1567800008l/50876556.SX50_SY75.jpg|2058116] en [b:L'Étranger|15688|L'Étranger|Albert Camus|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1332596551l/15688.SY75.jpg|3324344] is La chute het derde boek dat ik van Albert Camus las, het tweede in het Frans. Sommige nuances zullen me vanwege de taal zijn ontgaan, maar dat laat onverlet dat ook La chute me greep door de grimmige sfeer en de onthullende blik op de mens. Camus schreef het in 1956, maar is nu minstens zo actueel.
Je suis fatigué, étrangement, non d’avoir parlé, mais à la seule idée de ce qu’il me faut encore dire.
In een serie monologen vertelt Jean-Baptiste Clamence, een voormalig advocaat uit Parijs die zich nu een ‘berouwvolle rechter’ (juge-pénitent) noemt, eerst vanuit een bar in Amsterdam met de obscure naam Mexico City en later vanaf onder andere het eiland Marken over zijn bourgeois jeugd, die werd getekend door succes en vertier. Wanneer Clamence op een dag de kans krijgt …
Na [b:De pest|50876556|De pest|Albert Camus|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1567800008l/50876556.SX50_SY75.jpg|2058116] en [b:L'Étranger|15688|L'Étranger|Albert Camus|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1332596551l/15688.SY75.jpg|3324344] is La chute het derde boek dat ik van Albert Camus las, het tweede in het Frans. Sommige nuances zullen me vanwege de taal zijn ontgaan, maar dat laat onverlet dat ook La chute me greep door de grimmige sfeer en de onthullende blik op de mens. Camus schreef het in 1956, maar is nu minstens zo actueel.
Je suis fatigué, étrangement, non d’avoir parlé, mais à la seule idée de ce qu’il me faut encore dire.In een serie monologen vertelt Jean-Baptiste Clamence, een voormalig advocaat uit Parijs die zich nu een ‘berouwvolle rechter’ (juge-pénitent) noemt, eerst vanuit een bar in Amsterdam met de obscure naam Mexico City en later vanaf onder andere het eiland Marken over zijn bourgeois jeugd, die werd getekend door succes en vertier. Wanneer Clamence op een dag de kans krijgt een vrouw te redden en dat niet doet, volgt een kantelpunt: vanaf dat moment maakt zijn eigenliefde plaats voor een bewustzijn van de aard van zijn bestaan.
Il est trop tard, maintenant, il sera toujours trop tard. Heureusement!
Feels like it'd be more interesting in some other medium.
I hardly survived the heresy and chaos of this work.
Some things are questionable in translation and for I don't speak French - I am supposed to blame the translators and editors for making a lousy job...unless the essay itself is utter nonsense.
I did find a couple of good ideas though, it resonates a lot practically with everyone as it manages to describe you and no one at the same time.
Oh, and I came for the quote, the one about that scatterbrained woman and her patron cursed by boredom. I am still finding this short piece remarkable.
The Fall whirls through a half-formed world of confessions from the opening offer of help to the final assurance that there's no need to worry because "it is too late now, it will always be too late. Thank goodness!" It feels like Alice in Wonderland retold for the generation that saw Auschwitz and Hiroshima - the search for meaning in a meaningless world, and eventually redemption if you can accept it.
