Thirteen-year-old Anne Frank, with her parents and sister and four other people, went into hiding in the sealed-off back rooms of an Amsterdam office building in 1942, when the Nazi invaders intensified their persecution of Jews.
For two years they remained safe. In August 1944 they were betrayed, Anne died in the ghastly concentration camp at Belsen. All the others perished too, except her father.
Anne's astonishingly intimate diary was found by accident. With a touch of genius it records the strains of her unusual life, the problems of her unfolding womanhood, her falling in love, her unswerving faith in her religion. And it reveals the shining nobility of her spirit.
Now known and loved the world over through State, Screen and TV adaptations or in translation, this touchingly human document remains timeless in its appeal.
--back cover
Genau wie erwartet. Die Bedeutung des Tagebuchs ergibt sich ja in erster Linie aus seiner besonderen Situation, nämlich dass Anne Frank aus ihrer Lage heraus geschrieben hat und umgekommen ist, ohne noch etwas geraderücken zu können. Insofern ist es müßig, über Dramaturgie oder Stil nachzudenken, und man kann sich ganz darauf einlassen, es mit einer authentischen Stimme ihrer Zeit zu tun zu haben. Das macht das Lesen bedrückend, mehr ist aber auch nicht herauszuholen.
Review of 'to imerologio tis annas frank' on 'Goodreads'
4 stars
《Αγαπητή Κίτυ [...] Φαντάσου ένα μυθιστόρημα με θέμα το Παράσπιτο, δημοσιευμένο από μένα! Μη μου πεις ότι δε θα ήταν πολύ ενδιαφέρον!》
Πράγματι, το βιβλίο αυτό είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον. Είναι συγκλονιστικό από κάθε άποψη• καταρχήν διότι ξέρεις πολύ καλά τι έγινε (είναι μια πασίγνωστη ιστορία αυτή της Άννας Φρανκ) κι όμως έχεις αγωνία διαβάζοντας το ημερολόγιο, πέρα από την έκπληξη που σου δημιουργεί η λογοτεχνική γραφή ενός δεκατετράχρονου παιδιού. Σωστά είχε τέτοιες φιλοδοξίες, να γίνει δημοσιογράφος και συγγραφέας• γράφει μέχρι και σκέψεις της για την πολιτική κατάσταση το 1943 και 1943.
Δυστυχώς, δεν θα το εκδόσει η ίδια. Θα το εκδόσει ο πατέρας της, ο μόνος επιζών στο Άουσβιτς από τους οκτώ εβραίους που ολλανδοί φίλοι τούς έκρυψαν στο πίσω μέρος της πρώην επιχείρησής του. Το "Ημερολόγιο" εκδόθηκε πρώτη φορά το 1947. Το βρήκε μια καθαρίστρια μετά την επιδρομή της Γκεσταπό και την σύλληψη των οχτώ, η οποία …
《Αγαπητή Κίτυ [...] Φαντάσου ένα μυθιστόρημα με θέμα το Παράσπιτο, δημοσιευμένο από μένα! Μη μου πεις ότι δε θα ήταν πολύ ενδιαφέρον!》
Πράγματι, το βιβλίο αυτό είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον. Είναι συγκλονιστικό από κάθε άποψη• καταρχήν διότι ξέρεις πολύ καλά τι έγινε (είναι μια πασίγνωστη ιστορία αυτή της Άννας Φρανκ) κι όμως έχεις αγωνία διαβάζοντας το ημερολόγιο, πέρα από την έκπληξη που σου δημιουργεί η λογοτεχνική γραφή ενός δεκατετράχρονου παιδιού. Σωστά είχε τέτοιες φιλοδοξίες, να γίνει δημοσιογράφος και συγγραφέας• γράφει μέχρι και σκέψεις της για την πολιτική κατάσταση το 1943 και 1943.
Δυστυχώς, δεν θα το εκδόσει η ίδια. Θα το εκδόσει ο πατέρας της, ο μόνος επιζών στο Άουσβιτς από τους οκτώ εβραίους που ολλανδοί φίλοι τούς έκρυψαν στο πίσω μέρος της πρώην επιχείρησής του. Το "Ημερολόγιο" εκδόθηκε πρώτη φορά το 1947. Το βρήκε μια καθαρίστρια μετά την επιδρομή της Γκεσταπό και την σύλληψη των οχτώ, η οποία το παρέδωσε σε μια από τις (τυχερές επειδή το όνομά της δεν αναφέρθηκε στην ανάκριση) ολλανδέζες που τους έκρυβε, η οποία το έδωσε στον Όττο Φρανκ. Εκδόθηκε όμως λογοκριμένο, ως προς τις σκέψεις που η Άννα Φρανκ διατύπωνε για τον έρωτα. Το 1953 βγήκε ολόκληρο και είναι αυτό που διαβάζουμε σήμερα.
Το ημερολόγιο διατρέχει τις ημέρες του εθελοντικού εγκλεισμού οχτώ εβραίων για να αποφύγουν τον Ιούλη του 1942 τον εκτοπισμό. Οι οκτώ ήταν ο κύριος κι η κυρία Φρανκ με τις δυο κόρες τους, την δεκαεξάχρονη Μαργκότ και την δεκατριάχρονη Άννα, ο κύριος κι η κυρία Βαν Ντάαν (κανονικά Βαν Πελς) με τον δεκαεξάχρονο γιο τους Πέτερ και ο πενηντατριάχρονος οδοντογιατρός Άλμπερτ Ντούσελ (κανονικά Φριτς Πφέφφερ). Όλοι είναι πρώην γερμανοί που αναγκάστηκαν να φύγουν από την χώρα όταν ο Χίτλερ πήρε την εξουσία. Και τώρα προσπαθούν να τον γλιτώσουν για δεύτερη φορά. Όμως τώρα δεν έχουν άλλη χώρα να πάνε. Όλη η Ευρώπη έχει καταληφθεί από τους ναζί, πλην της Αγγλίας που είναι απέναντι και τους χωρίζει θάλασσα και της Σοβιετικής Ένωσης που είναι πολύ μακριά.
Η Αγγλία είναι η χώρα που στηρίζει η Άννα Φρανκ τις ελπίδες της. Ενημερώνεται από το BBC για τις εξελίξεις και ελπίζει ότι κάποια μέρα θα γίνει απόβαση και θα απελευθερωθούν. Μέχρι τότε όμως πρέπει να κρατήσουν. Μέρα με την μέρα σχεδόν, άλλοτε όμως πιο αραιά, η Άννα Φρανκ γράφει για περιστατικά στην κρυψώνα της, κουβέντες, διαμάχες, εκνευρισμούς, φόβους από τους εγγλέζικους βομβαρδισμούς στο Άμστερνταμ και τις εισβολές διαρρηκτών στο κυρίως οίκημα, για την σίτισή τους, για την συγκλονιστική υποστήριξη από τους ολλανδούς φίλους τους, για τα βιβλία που διαβάζει και για τα μαθήματα σχολείου που μόνη της κάνει.
Είναι εκπληκτικό το πόσο ώριμο παρουσιάζεται ένα κορίτσι δεκατεσσάρων χρονών μπροστά σε τέτοιες συνθήκες. Πως φιλοσοφεί για την ζωή και τον έρωτα, για τις ανθρώπινες σχέσεις, για την πολιτική. Και για αυτό δεν έχει τόσο σημασία που γνωρίζει κανείς, πριν διαβάσει το "ημερολόγιο", ποια είναι η κατάληξη της ιστορίας της. Να την υπενθυμίσω: Πέθανε από τύφο στο στρατόπεδο θανάτου Μπέργκεν Μπέλσεν στις αρχές Μαρτίου 1945.
Review of 'Anne Frank: The Diary of a Young Girl' on 'Goodreads'
5 stars
I actually read this quite a while ago (when I was in high school), but I was very impressed by the view and observance of the war and the fate of the people whom Hitler deemed unnecessary. I would like to read her unabridged diary (unabridged by her father, who thought that she was an icon of cool as opposed to a human). It is time for me to both this book and to read more about of good portion of what Americans know of the Holocaust: Anne Frank.
